Okres dojrzewania to burzliwy czas pełen nastrojów, humorów, pierwszych buntów uniesień, poznawania rzeczywistości… Dla wielu nastolatków jest to również seria rozczarowań, bo wizja kolorowego świata z czasów dzieciństwa okazuje się być mglistym mirażem. Niestety, wiele młodych osób nie jest w stanie poradzić sobie samodzielnie z tym bolesnym zderzeniem i zaczyna popadać w depresyjne stany…
Jak wielka jest tu rola rodziców, aby pomóc naszym młodym muszkieterom nauczyć się dzielnie konfrontować z rzeczywistością! Zatem do dzieła!
W okresie dojrzewania liczba przypadków zaburzeń depresyjnych wyraźnie wzrasta. Dla depresji w tej grupie wiekowej charakterystyczny jest nastrój ciągłego rozdrażnienia, zagniewania, obojętność, wycofanie oraz złość. Bardzo często stany lękowe przejawiają się także w zmianie apetytu, zaburzaniami rytmu dobowego, utratą zainteresowań, które wcześniej sprawiały im przyjemność, takie jak gry, spotkania z rówieśnikami czy sport.
Statystyki pokazują wyraźnie, że już około 20% nastolatków doświadczy do 18 roku życia przynajmniej jednego epizodu depresji. To niepokojąca liczba, szczególnie że stany depresyjne nadal nie są traktowane poważnie. Zwykle tamuje się je pod przykrywką „młodzieżowego buntu”, „humorków”, „lenistwa” czy „trudnego charakteru”. Łatwo jest przeoczyć czas, który wymaga interwencji.
Jakie mogą być objawy początków depresji?
-poczucie braku nadziei i sensu życia
-smutek
-ograniczenie lub rezygnacja z zainteresowań
-niskie poczucie własnej wartości
-poczucie bezradności
-nawracające myśli o śmierci i samobójstwie
-spadek energii
-nadmierne poczucie winy
-zaburzenia koncentracji uwagi
-spowolnienie
-wzrost lub spadek apetytu
Jeśli tylko zauważysz u swojego dziecka jeden z powyższych objawów – rozmawiaj.
Dopytuj, pomów o potrzebach, indywidualnych problemach – jakie są i z czego wynikają. Pamiętaj, aby nie moralizować, nie wydawać osądów i nudzić, że „Ja w Twoim wieku i tak miałem gorzej”.
Zdobądź się na perspektywę, że pomimo iż problemy Twojego dziecka wydają się trywialne, dla niego są to być może najważniejsze sprawy / decyzje / problemy w dotychczasowym życiu, z którymi zwyczajnie nie potrafi sobie poradzić.
Każdy ma swoją skalę trudności – dla nas dorosłych są to kredyty, często rozwody, brak pracy.
Dla nastolatków – pierwsze miłości, brak akceptacji rówieśników, niskie poczucie własnej wartości…
Nie bagatelizuj!
Twoim zadaniem jest przekazanie siły! Zawsze.